Οι σχέσεις της Γεωργίας με την Ελλάδα μας οδηγούν στην αρχαιότητα, με ιδιαίτερη ανάπτυξη κατά τη βυζαντινή εποχή, φτάνοντας ως τις μέρες μας. Μετά την επικράτηση του χριστιανισμού, οι σχέσεις της Γεωργίας με τον ελληνόφωνο κόσμο ενδυναμώθηκαν, πράγμα που έγινε αφορμή για την εγκατάσταση των Ελλήνων στη Γεωργία μετά από την Άλωση της Πόλης.
Η έξοδος του Ελληνισμού προς τη Γεωργία συνεχίστηκε μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα, διαμορφώνοντας έτσι το μεγάλο ελληνικό πληθυσμό της νεότερης Γεωργίας. Έκτοτε οι Έλληνες της Γεωργίας έζησαν μαζί με το γεωργιανό λαό όλες της περιπέτειες που συνόδευσαν τις εποχές της ανόδου και της παρακμής που υπέστη η χώρα μας.
Εξαιτίας γνωστών ιστορικών αιτίων οι Έλληνες της Γεωργίας για μεγάλο διάστημα έζησαν αποκομμένοι από το εθνικό τους κέντρο. Στο πρόσφατο παρελθόν ενισχύθηκε το αίσθημα της εθνικής αυτοσυνείδησης των Ελλήνων που παροικούν στη Γεωργία, όμως η τάση τους, από τη μία μεριά επιστροφής στην ιστορική τους πατρίδα και από την άλλη η ελλιπέστατη γνώση της μητρικής τους γλώσσας τους, φέρνει συχνά μπροστά σε αδιέξοδες καταστάσεις. Για το λόγο αυτό (κι όχι μόνο) αποφασίστηκε η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας στους ομογενείς.
Η αναγέννηση της ελληνικής παιδείας και γλώσσας στη Γεωργία ξεκίνησε το 1980 μια και ήταν η μόνη δημοκρατία που ανταποκρίθηκε θετικά, με πρωτοβουλία των γεωργιανών ελληνιστών και διανοουμένων. Τότε, με πρώτο άντρα της τοπικής δημοκρατίας και σημερινό πρόεδρο κ. Σεβαρντνάτζε, πάρθηκε η τολμηρή απόφαση να διδαχθεί η ελληνική γλώσσα σε 60 σχολεία περιοχών με ελληνικό πληθυσμό, απόφαση με ιδιαίτερη βαρύτητα για περιοχές όπου οι Έλληνες δε μιλούσαν παρά την τουρκική διάλεκτο και τη ρωσική γλώσσα (μιλάμε για μια δύσκολη εποχή όταν η ίδια η Γεωργία αγωνιζόταν να διατηρηθεί η δική της η γεωργιανή γλώσσα σαν επίσημη γλώσσα της τοπικής δημοκρατίας).
Μετά από τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και τον εμφύλιο πόλεμο που έγινε στη Γεωργία, πολλοί Έλληνες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να απευθυνθούν για βοήθεια στο Ελληνικό κράτος. Μεταξύ τους και οι περισσότεροι δάσκαλοι της ελληνικής γλώσσας. Έκλεισαν τα ελληνικά σχολεία, έμειναν χωρίς δασκάλους εκατοντάδες παιδιά.
Και μόνο πρόσφατα με την πρωτοβουλία του Εθνικού Ιδρύματος Υποδοχής και Αποκατάστασης Απόδημων και Παλιννοστούντων Ομογενών Ελλήνων και του Κρατικού Πανεπιστημίου της Τιφλίδας και με τη συμπαράσταση της Ελληνικής Πρεσβείας στη Γεωργία έγινε πραγματικότητα η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας στα σχολεία της Γεωργίας. Έτσι το 1995 ανάμεσα στο ΕΙΥΑΠΟΕ και ΚΠΤ υπογράφτηκε η σύμβαση με στόχο την υλοποίηση του προγράμματος «Η Ελληνική Γλώσσα στα Σχολεία της Γεωργίας». Το πρόγραμμα περιλαμβάνει τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας από ειδικούς ελληνιστές (ως επί το πλείστον απόφοιτους του Τμήματος Νεοελληνικής Φιλολογίας του Κρατικού Πανεπιστημίου της Τιφλίδας) στα σχολεία Α" βάθμιας και Β" βάθμιας εκπαίδευσης της Γεωργίας. Μέχρι σήμερα έχουμε ανοίξει 19 ελληνικά σχολεία σε περιοχές με συμπαγή ελληνικό πληθυσμό. Πολύ σημαντικό είναι το γεγονός ότι το Φεβρουάριο του 1996 με το διάταγμα αριθ. 43 του Υπουργού Παιδείας της Γεωργίας αποφασίστηκε η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας ως επίσημης ξένης κατ' επιλογήν γλώσσας στα σχολεία της Γεωργίας (όπως αγγλικά, γερμανικά, γαλλικά). Η ελληνική γλώσσα ανήκει σε ξένες γλώσσες που εξετάζονται ως μαθήματα εισαγωγής σε όλα τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα.
Τα μαθήματα της ελληνικής γλώσσας αρχίζουν από την 4η δημοτικού. Τα μαθήματα συνεχίζονται και στο γυμνάσιο. Σε δύο χρόνια η ελληνική γλώσσα θα διδαχθεί και σε μερικά λύκεια. Στο δημοτικό γίνεται μάθημα ελληνικών τρεις φορές την εβδομάδα, ενώ στο γυμνάσιο μόνο δύο φορές την εβδομάδα.
Ι. Μότσης