Του Βασίλη Τσαπαλιάρη

 Σε παλαιότερη ευκαιρία, αναφερθήκαμε με μακροσκελές άρθρο μας στη γενικά αναγνωρισμένη σημασία του Ελληνισμού της Διασποράς ως «Εθνικού Κεφαλαίου» και στα παρουσιαζόμενα κατ` αντίφαση «κακώς κείμενα» τα τελευταία χρόνια στις πολιτικές και τα προγράμματα για την διατήρηση των δεσμών.  Αναφερθήκαμε στην ανεπίτρεπτη υποβάθμιση της θέσης του Ελληνισμού της Διασποράς στις στρατηγικές του εθνικού κέντρου.

Εστιάσαμε κατά ένα μέρος, στην αποψίλωση της ΓΓΑΕ από πόρους και ερευνητικά και άλλα προγράμματα για την περαιτέρω σύσφιξη των σχέσεων και την αναβάθμιση των υπηρεσιών της καθώς διαβρώνονται οι σχέσεις με τη διαδοχή των νέων γενεών και την αναπόφευκτη πλήρη ενσωμάτωση τους στις τοπικές κοινωνίες. Αναφερθήκαμε ακόμα στα παρουσιαζόμενα προβλήματα στη λειτουργία του ΣΑΕ. Ειδικά στις παρουσιαζόμενες αποκλίσεις από τον εξ ορισμού συμβουλευτικό του ρόλο με γνωμοδοτικές – εισηγητικές προς το κράτος αρμοδιότητες.

 Αποκλίσεις που προέκυψαν με την άστοχη διενέργεια με κρατική χρηματοδότηση
προγραμμάτων άσχετων με το ρόλο του. Με αποτέλεσμα να επιφέρει ασύμφορες επικαλύψεις ρόλων και υπηρεσιών με το κράτος, όσο και στο επίπεδο του οργανωτικού ιστού της Ομογένειας.

Όπου, τείνει να υποκαταστήσει τον ρόλο των μεγάλων ομογενειακών οργανώσεων, και από τη δυναμική αυτή έχει επιφέρει επιζήμιες ανατροπές και αντιθέσεις με αυτές. Αρχής γενομένης με την Εκκλησία, η οποία υπήρξε εξ αρχής λίγο η περισσότερο επιφυλακτική έως αρνητική. Μη διαβλέποντας ωφέλειες, αλλά ζημίες, ανταγωνισμούς και βλάβες συνοχής της Ομογένειας από την παρουσία του.

 Ένα σχεδόν χρόνο μετά, τα προβλήματα που θέσαμε με το εν λόγω άρθρο δείχνουν να παραμένουν. Πολύ περισσότερο, να περιπλέκονται με την έλλειψη επαρκούς ανασχεδιασμού των πολιτικών της ΓΓΑΕ, την ανεπάρκεια χρηματοδότησης της σε σχέση με το παρελθόν και την αποχώρηση και την μη αναπλήρωση του προσωπικού της ΓΓΑΕ. Αλλά και με την συνεχιζόμενη θεσμική «καρατόμηση» του ΣΑΕ, με αφετηρία τις νομοθετικές μεθοδεύσεις περί «παράτασης της αναβολής σύγκλησης της Τακτικής Συνέλευσης», και την «κατάψυξη» του σχετικού Νόμου 3480/2006».

Θεσμική «καρατόμηση», που είχε ως επακόλουθο, την επ` αόριστον «κατάψυξη» του θεσμού με το συνεχιζόμενο εκ περιτροπής πολιτικό γαϊτανάκι των «νέων  πρωτοβουλιών». Των ατέρμονων πρωτοβουλιών για την αναδιοργάνωση του ΣΑΕ, που αναλαμβάνει ως πολιτικό κληροδότημα η νέα Κυβέρνηση. Πρωτοβουλιών που μάλιστα από άποψη περιεχομένου δεν φαίνονται να στρέφονται προς την κατεύθυνση αποκατάστασης του ρόλου του. Της εξάλειψης των παρουσιαζόμενων αποκλίσεων από αυτόν, που εδώ και χρόνια το αποπροσανατολίζουν από αυτόν, με αποτέλεσμα την παρεργατική άσκηση του συμβουλευτικού του ρόλου, επί ζημία των ζητημάτων που απασχολούν την Ομογένεια.

 Το προαναφερόμενο άρθρο του γράφοντα, παραμένει, εκ των πραγμάτων, από πολλές απόψεις, επίκαιρο, και φοβούμαστε ότι δυστυχώς θα εξακολουθήσει να είναι επίκαιρο για πολλά ίσως χρόνια.

Θα περίμενε κανείς από την σημερινή λαοπρόβλητη κυβέρνηση – στο βαθμό έστω που αναπροσδιορίζεται ως λαοπρόβλητη και το εννοεί - μεγαλύτερη ευαισθησία και διορθωτικές ενέργειες προς τις βασικές κατευθύνσεις που αναφερόμαστε στο ίδιο άρθρο. Πολύ περισσότερο για το «ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς» που συχνά επικαλείται στις συνεντεύξεις του ο αρμόδιος υφυπουργός κ. Αμανατίδης. Πλεονέκτημα, που, εντούτοις, φοβόμαστε δεν ευσταθεί και δεν αντιπροσωπεύει καμιά εισπράξιμη ηθική αξία στις πολιτικές προσεγγίσεις για την Ομογένεια. Καθώς η πολιτική ζωή στην Ελλάδα συνεχίζει να διαμορφώνεται με καθαρά αγοραίους όρους, να λειτουργεί και να αμαυρώνεται με μεγάλο ευρωπαϊκό δημοκρατικό έλλειμμα.

Αν ειδικά σκεφτούμε την γενικότερη έκπτωση της πολιτικής ζωής με την βούλα του κύρους της ΕΕ που εξακολουθεί να εκπέμπει ακόμα δημοκρατικές ψευδαισθήσεις, με κύριους φορείς τα μεγάλα πολιτικά κόμματα, διαβρώνοντας κατ` ουσία τους δημοκρατικούς θεσμούς. Ότι από τα «e-mails Χαρδούβελη» έως τις ρυθμίσεις του τρίτου μνημονίου δεν υφίσταται κατ` ουσίαν ειδοποιός διαφορά.Διαφέρουν μόνο τα ποσοτικά μεγέθη, που αποτέλεσαν και τον κύριο άξονα της πολιτικής προεκλογικής αντιπαράθεσης, και σε καμιά περίπτωση οι συνταγματικές ζημίες που έχουν επιφέρει τα όργανα και οι πιστωτές της ΕΕ στην πολιτική ζωή της Ελλάδας.

Θέματα που έχουν περάσει στα «ψιλά» των περισσοτέρων media και όσοι τα διακινούν και τα επικαιροποιούν, όντας ελάχιστοι, ακούγονται εξωπραγματικοί και «παρωχημένοι», μόλο που μπορεί να τυγχάνουν αδιαμφισβήτητου επιστημονικού κύρους. Καθώς το μείζον που διεγείρει δεν είναι πια οι δημοκρατικές αξίες, αλλά οι δανειακές υποχρεώσεις της χώρας και τα συμφέροντα των πιστωτών της ΕΕ...Θα ήταν ευχής έκπληξη για μας, με τα δεδομένα αυτά, να δούμε από την σημερινή κυβέρνηση να αρχίσει να διαχειρίζεται με ιδιαίτερη ευαισθησία τα θέματα της Ομογένειας, ξαναβρίσκοντας τα εθνικά αντανακλαστικά που έχουν εκπέσει σε σημασία από την οικονομική κρίση, τα «προαπαιτούμενα» και τα «ισοδύναμα» των πιστωτών μας...


Αναδημοσιεύσεις άρθρου:

Νέος Κόσμος, έντυπη έκδοση, Πέμπτη, 05.11.2015
https://drive.google.com/file/d/0B27cwjLxgoRQa3lwU01ZOXBpVzQ/view
Παροικιακό Βήμα, έντυπη έκδοση. Δεκ. 2015, σ. 13
http://www.greektribune.com.au/pdfs/december2015.pdf
http://btsapway.blogspot.gr