Μορφές Eλληνικότητας στην Ελληνική Διασπορά και Προοπτικές Διατήρησης των Δεσμών

Του Βασίλη Τσαπαλιάρη,  

 Όπως έχει κατανοηθεί σε γενικές γραμμές στις κοινωνικές επιστήμες, η ταυτότητα έχει χαρακτήρα δυναμικό και αναπροσαρμόζεται συνεχώς στο πλαίσιο μιας διαλεκτικής σχέσης που συνδέει ένα κοινωνικό σύνολο με τον περιβάλλοντα χώρο, κοινωνικό και περιβαλλοντικό. Ανάλογα με την εκάστοτε ιστορική εξέλιξη, τις εκάστοτε πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές και πολιτισμικές συνθήκες διαβίωσης των διαφόρων κοινωνικών ομάδων.

Ο ελληνισμός της Σουηδίας δεν είναι μεγάλος σε αριθμό, αποτελεί όμως ένα από τα πιο δραστήρια τμήματα του απόδημου ελληνισμού. Είναι οργανωμένος σε κοινότητες, η πλειοψηφία των οποίων είναι ενταγμένες στην Ομοσπονδία Ελληνικών Συλλόγων και Κοινοτήτων Σουηδίας. (40 μέλη)

ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ: ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΧΑΣΜΑΤΑ ΣΥΜΠΟΡΕΥΣΗΣ

Του Βασίλη Τσαπαλιάρη [i]

Η Ορθοδοξία αποτελεί επικρατούσα θρησκεία του Ελληνισμού, αλλά και κοινή θρησκεία με πολλούς λαούς, ενώ η Εκκλησία, παρά τις εθνικές της διαιρέσεις και αναφορές έχει εξ ορισμού παγκόσμια, σωτηριακή, υπερεθνική αποστολή, αποβλέποντας, χωρίς εθνικές διακρίσεις, στη σωτηρία του ανθρώπου.

Βασίλης Τσαπαλιάρης

H οργάνωση των ομογενών σε διάφορα  συλλογικά  σχήματα αποτελεί σημαντική συνιστώσα στις  σχέσεις των ομογενών με την Ελλάδα και τις κοινωνίες διαμονής, όντας ένα σύστημα συνεχούς και σκόπιμης δραστηριότητας, στη βάση καθορισμένων  τρόπων ενεργειών και συμπεριφορών για  την εξυπηρέτηση αμοιβαίου οφέλους σκοπών.

Σύντομη ιστορική ανασκόπηση

Οι αρχαίοι Έλληνες αποίκησαν τη νότιο Ιταλία και δημιούρ­γησαν τη λεγόμενη "Μεγάλη Ελλάδα". Έλληνες άποικοι στην Ιταλία, υποστηρίζεται ότι υπήρξαν και στους βυζαντινούς χρόνους. Ο Ελληνισμός της Κάτω Ιταλίας δεν εξαφα­νίστηκε από τη μακρόχρονη ρωμαϊκή κατάκτηση, αλλά απλώς περιορίστηκε. Οι απόγονοι αυτοί των Ελλήνων αποίκων της Μεγάλης Ελλάδας ενισχύθηκαν κατά τη διάρκεια του μεσαίωνα (μεταξύ 5ου και 11ου αιώνα) από Έλληνες πρόσφυγες της Βυζαντινής αυ­τοκρατορίας, κυρίως εικονολάτρες, χωρίς όμως η μετακίνηση αυτή να λάβει μαζικές δια­στάσεις.

Σύντομη ιστορική ανασκόπηση

Αν και Έλληνες στην Ολλανδία υπήρχαν τον 19ο αι., η προέλευση της σημερινής ομο­γένειας ανάγεται σε μεταναστευτικά ρεύματα του 20ου αιώνα. Οι αρχικοί μετανάστες ήταν πρώην ναυτικοί, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στο Ρόττερνταμ και έμποροι καπνού. Οι τελευταίοι ανέπτυξαν οικιακή βιοτεχνία τσιγάρων, η οποία όμως μεταπολεμικά παρήκμασε.

Του Βασίλη Τσαπαλιάρη

Mε την εκλογή της νέας κυβέρνησης, τον Σεπτέμβριο, επανήλθε στο προσκήνιο το θέμα του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού (ΣΑΕ), μετά από πολλά χρόνια αναστολής της λειτουργίας του, με τη δήλωση του αρμόδιου ΥΦΥΠΕΞ. κ. Γ. Αμανατίδη, ότι μέχρι το τέλος του χρόνου θα υπάρξει νομοθετική πρωτοβουλία για το ΣΑΕ. Πρωτοβουλία για την αναμόρφωση του θεσμικού πλαισίου λειτουργίας του, και ειδικότερα την τροποποίηση του Ν. 3480/2006.

Σύντομη  Ιστορική ανασκόπηση


Η ελληνική μετανάστευση ξεκινά στο Βέλγιο απ' το 1955. Ο αριθμός των Ελλήνων to1955 ανέρχεται σε 1.095. Τα επόμενα δυο χρόνια προσλαμβάνονται 4.000 Έλληνες, ως εργάτες των ανθρακωρυχείων. Χαρακτηριστικά αυτής της φάσης της μετανά­στευσης είναι ότι οι Έλληνες συνδέονται άμεσα με τις ανάγκες της Βελγικής αγο­ράς εργασίας, ότι δεν παρατηρείται ούτε επαγγελματική ούτε και γεωγραφική κινη­τικότητα των εργαζομένων Ελλήνων, καθώς και ότι η ελληνική μετανάστευση είναι κυ­ρίως ανδρική.