Eίναι γνωστό πως το εκπαιδευτικό σύστημα της Ο.Δ.Γ. είναι αυστηρά επιλεκτικό και ιεραρχημένο σύστημα. Τα αίτια αυτού του γεγονότος πρέπει να αναζητηθούν:

α. Στην ιδιαίτερη αντίληψη που επικρατεί ακόμη και σήμερα για την  σχολική πρακτική της παιδείας που ανάγεται  στην αντίληψη  της  παιδείας του Humboldtμε την  τριαδική  μορφή   που  εισήγαγε:   Ατομικότητα, Γενικότητα  και  Ολότητα.

Η σύντομη αυτή ανασκόπηση της πορείας των Αποδήμων Ελλήνων κατά τον 20ό αιώνα αν και διαφέρει σημαντικά από το σύστημα των ελληνικών παροικιών κατά τον 15ο έως και 19ο αιώνα, έχουν εν τούτοις κοινά στοιχεία αναφοράς, ο εντοπισμός των οποίων μπορεί να αποτελέσει σημαντικό στοιχείο ανάλυσης της μεταβολής των μεγεθών στο άμεσο και απώτερο μέλλον και ειδικά εκείνων των στοιχείων τα οποία επιδρούν στην συγκρότηση και λειτουργία των ομογενειακών φορέων.

Σύντομη  Ιστορική ανασκόπηση

Η ελληνική μετανάστευση ξεκινά στο Βέλγιο απ' το 1955. Ο αριθμός των Ελλήνων to1955 ανέρχεται σε 1.095. Τα επόμενα δυο χρόνια προσλαμβάνονται 4.000 Έλληνες, ως εργάτες των ανθρακωρυχείων. Χαρακτηριστικά αυτής της φάσης της μετανά­στευσης είναι ότι οι Έλληνες συνδέονται άμεσα με τις ανάγκες της Βελγικής αγο­ράς εργασίας, ότι δεν παρατηρείται ούτε επαγγελματική ούτε και γεωγραφική κινη­τικότητα των εργαζομένων Ελλήνων, καθώς και ότι η ελληνική μετανάστευση είναι κυ­ρίως ανδρική.

5,6 εκατομμύρια Ελληνες α', β', γ'αλλά και δ' γενιάς αποτελούν σήμερα τον Ελληνισμό της Διασποράς, τον Απόδημο Ελληνισμό. Με τον όρο "Απόδημος Ελληνισμός" εννοούμε όλους τους ομογενείς του εξωτερικού είτε αυτοί προέρχονται από τον ελλαδικό ή κυπριακό χώρο είτε από τις διάφορες  ελληνικές εστίες που δεν υπάγονται στην κυριαρχία των δύο ελληνικών κρατών Ελλάδας και Κύπρου.   
Στο σημείο αυτό απαιτείται ένας εννοιολογικός προσδιορισμός των όρων "Μετανάστης",  "Απόδημος",  Ομογενής",  οι οποίοι άλλοτε χρησιμοποιούνται ως ταυτόσημες και άλλοτε ως επάλληλες  είτε υπάλληλες έννοιες.